We zijn donderdagnamiddag. Buiten regent het “cats and dogs”. De wind loeit met zo’n kracht dat onze dertien ton nu en dan slagzij maakt ook al is ze stevig vastgeknoopt aan de “hamerhead” (einde van een steiger in T vorm). De koffie staat op en Sonja heeft zich genesteld voor ons groot televisiescherm voor een namiddagje internetten. Op de achtergrond hoor ik zachtjes Queen “I want to be free”. Binnen is het lekker gezellig dus. Ik twijfel om onze kachel aan te steken. Lijkt zo overdreven vind ik. Enkele dagen terug lagen we nog met 20 graden en meer te zonnen op een spiegelgladde zee. Nu ziet deze er zo glad niet meer uit. Eerder gevaarlijk ruw zoals mijn baard die al een aantal dagen aan het bloeien is. Gelukkig liggen we net om een bocht in de rivier zodat we van het ergste gespaard blijven. Ik schenk de koffie in en werk mijn calorieën met zoetigheid ietsjes bij. De wind is gedraaid en waait nu bijna recht onze kuip in. Zopas kwam een zeiljacht binnen met doorweekte kinderen aan boord. Ik had medelijden met hen. We schrijven 14u30. Ons luik gaat dicht. Pffff….

Sonja leest terwijl de nieuwtjes voor via Facebook terwijl ze me nogmaals vraagt hoe dit stuk van Engeland noemt. Cornwall is mijn antwoord. By the way: we liggen sinds een 3-tal dagen in Falmouth. Voor de zeilers onder ons wordt de naam van deze stad onvermijdelijk in één adem uitgesproken met Biskaje en La Corunâ. Immers van hieruit wagen jaarlijks honderden boten de oversteek naar de Noord Spaanse stad om dan verder via Portugal af te zakken naar warmere en vooral drogere oorden. De Vistors haven is inderdaad een mengelmoes van verschillende nationaliteiten te herkennen aan de vlag die wappert op elk achterschip. Ieder druk in de weer proviand aan te leggen voor de 3-daagse oversteek, routes en uitwijkmogelijkheden vast te leggen, weerberichten opvragen en heropvragen en ga zo maar door. Wij liggen wijselijk niet in die haven maar iets verder op de rivier. Twee redenen : we zijn niet van plan een mooi stuk Frankrijk aan ons te laten voorbij gaan. Ons plan is immers van hieruit over te gaan naar Brest of naar het onmogelijk uit te spreken L’Aber Wrac’h. Van daaruit via eilanden-hoppen tot aan La Rochelle en dan zien we wel. De andere reden was dat onze Yanmar motor zijn eerste onderhoud nodig heeft en in het kader van eventuele garantie, we dit best laten uitvoeren door een erkende dealer. De mecanieker is vanmorgen langsgekomen en na een 2-tal uurtjes ons Yanmarke gezond verklaard. Probleem opgelost. Maar voor een ander probleem vinden we niet onmiddellijk een oplossing : één van onze gasflessen is leeg en blijkbaar is Engeland niet de ideale plaats om die te vervangen. We werden van de ene chandler naar de andere gestuurd maar blijkbaar hebben wij een afwijkend model van fles en mogen flessen sinds kort ook niet zomaar bijgevuld worden. Geen nood : op naar Frankrijk dus. Maar hiervoor zal het weer (lees: wind) wel beter moeten worden.

Ik heb net zo’n 8 Bf wind rond mijn oren gevoeld terwijl ik buiten onze twee fietsen probeerde te verzekeren. Aan de overkant van het water is een Genua (voorzeil) losgeslagen. Maakt een hels lawaai en als de eigenaar niet vlug opduikt vrees ik het ergste voor zijn zeil, stag en mast. Natuurgeweld … je zou er stil van worden … en binnen blijven.