Wanneer jullie deze zomer de koffers pakken om ergens op een zuiders strand tweede graads brandwonden op te lopen, of van hut naar hut rond te trekken in eindeloos lijkende bergketens, en die laatste werkdag er plots van alles moet gebeuren, waarbij het lijkt alsof die dag gewoonweg te weinig uren bevat, en woorden als hectisch, spannend en nieuw gevloek uitgevonden wordt, wel… adem dan eens diep in en bedenk dat, zonder afbreuk te doen aan de belangrijkheid, een (uitgestippelde) reis voor geen meter de vergelijking kan doorstaan met de voorbereiding of het werkelijk vertrekken voor een reis om de wereld! En al is het inderdaad juist te stellen dat de voorbereiding van zoiets reeds deel uitmaakt van het volbrengen van een droom en dus deel van de reis is, toch wordt het stilletjes aan tijd dat we vertrekken. Er komt gewoonweg zó veel bij kijken dat we happen naar adem. Maar … moeilijk gaat uiteraard ook. Zo hebben we maandag 30 april ons huis verlaten waar we 13 jaar lang gewoond hebben (slik). Een huzarenstukje om al je hebben en houden uit een huis waar we ooit met zeven leefden, te proppen in een scheepje van zo’n 14 meter. Meubels werden uiteraard verdeeld, meegegeven met de kringwinkel of gewoon naar het containerpark gebracht. Inboedel staat of ligt nu in de kasten van onze kinderen, familie en bij vrienden. Veel werd ook te koop aangeboden via tweedehands.be. Maar uiteindelijk is het ons gelukt om zelfs onze huisbaas tevreden te stellen zodat wij vanaf 1 mei effectief aan boord van Snow Goose leven.

Vrijdagavond konden we dan eindelijk wat stoom aflaten : onze zeilclub VNZ had een receptie met speeches, geschenken en vooral free drinks op touw gezet in De Sloepe met nadien nog een maaltijd voor de hongerigen. Op enkele habitués na waren we de laatste om naar huis, sorry – naar ons schip – te vertrekken. Dank aan de VNZ ! We zullen ons uiterste best doen om waardige ambassadeurs te zijn.

Zaterdag bleek dan terug een volle agenda te bevatten : werken aan teak-dek, interview geven aan een reporter van Het Nieuwsblad (wij waren geen vragende partij, en intussen is ook HLN komen aankloppen), ontvangst aan boord van 20 (!) meisjes van de Oostkampse volleybalclub die de kampioenentitel behaald hadden, en uiteindelijk ’s avonds een rustig etentje met vrienden, afgesloten met een semi-artisanaal bereidde Irish Coffee . Meer moet dat niet zijn….

Als alles dus verloopt zoals gepland zullen de pintjes en cola op onze steiger in de oude haven klaarstaan op zaterdag 12 mei vanaf 15u. Rond 17u toeteren we dan de haven uit, linksaf (of in zeiltermen – bakboord uit), richting Oostende. Nu nog hopen dat Jupiter in een zonnige bui is…

PS Onlangs werd ons gsm nummer gewijzigd. Alle recentste info om ons te bereiken kan je steeds terugvinden op de site www.snow-goose.be onder “contact”.